Zoonlief gaat als hij vijf jaar is op voetballen. Menig vaderhart gaat sneller kloppen. Trouw worden alle wedstrijden en soms zelfs de trainingen bezocht. De verwachtingen zijn hoog; als dit geen speler wordt voor Urk 1! In familiekring wordt er opgeschept hoe talentvol, snel of doelgericht hun voetballertje wel niet is. Vaak is de realiteit anders, wanneer we de bevooroordeelde bril van pa afzetten, zien we eigenlijk maar een eenvoudige huis-, tuin- en keukenvoetballer, die bij lange na niet zo goed is als beweerd wordt. Bij het ouder worden valt menig vader van zijn roze wolk, als zijn kind wordt ingedeeld in JO12-8 i.p.v. JO12-1. Niet alle wedstrijden worden meer bezocht en de trainingen, daar kunnen ze mooi zelf naar toe. Wanneer de onder 17 of onder 19 wordt bereikt, komen we alleen nog maar kijken als je aan de beurt bent volgens het rijschema. Jammer, vind ik dat. Plezier moet altijd bovenaan staan, en als je dan ook nog eens een talent blijkt te zijn, is dat mooi meegenomen. Maar ook als je zoon in JO17-5 speelt is het heel belangrijk om je belangstelling te tonen. Juist bij het ouder worden van je kind is het positief stimuleren van zijn sportbeleving heel belangrijk, ongeacht het niveau. En die support van huis uit mis ik nog wel eens als ik kijk bij wedstrijden van oudere jeugdteams. Op een verdwaalde vader na staat er bijna niemand te supporten. Terwijl als je bij wedstrijden van de jongste jeugd kijkt, je soms hele families ziet kijken naar de verrichtingen van hun topper in de dop. Waar zijn al deze ouders langs de kant van het veld als zoon- of dochterlief pak hem beet 15, 16 of 17 is.
BRON: Het Urkerland Read More